Wyjechali. Nie zawsze dlatego, że chcieli. Przeważnie po złote runo, które niekoniecznie było tym, czego oczekiwali. Kilkanaście historii. Każda zadziwiająca i czasem trudno uwierzyć, że prawdziwa. Emigranckie doświadczenia porzucenia, poszukiwania, rozczarowania, oczarowania, podziwu, strachu i fascynacji jawią się w tych opowiadaniach niczym kolejne odcinki serialu filmowego, do których scenariusz napisało samo życie. Można je czytać w dowolnym porządku, bo każde z nich stanowi osobną całość, jakkolwiek spina je magiczna klamra niebieskości, bo „ten zapach miał kolor niebieski” – dlaczego? By może dlatego, że czasem przydarzają się nam rzeczy zadziwiające i dopiero one pozwalają nam dostrzec niebieskość owego zapachu.